Hepimiz içimizde bir Anne Shirley taşıyoruz. Yürüdüğümüz yollar farklı sadece. Planladığımız ve arzu ettiğimiz masalların prensesi olmak istemiyoruz. Aksine Montgomery gibi onları yazmak istiyoruz. Kendi kaderimizi kendimiz inşa etmek, bazen düştüğünde o kırılgan ve naif tarafımızın da kabul görmesini istiyoruz belki de. Şimdilerde ne yaşadığını bilmiyorum. Neler hissettiğini biliyorum...
Sumrugiller (Sternidae), yağmur kuşları takımına ait bir familyadır. Tüm dünyada yayılış gösterirler. Kıyılar ve iç sular bulundukları yerlerdir. Aniden dalış yaparak besinlerini yakalarlar. Arama motoruna yazdığım ve karşıma çıkan herhangi bir bilginin cümlesi içimde defalarca kez yankılandı. Bu kuşlar uzun yolculukları sonrası kışın tatlı su kenarlarında ve kıyılarda...
Kendimize bir yer seçeceğimiz zaman yaptığımız ilk eylem yürümek, beslenmek ve korunmaktır. Yabani bir doğanın içinde yürümeye benzetmiş Kıran. Çünkü kimi zaman vahşi bir hayatın içinde yürümenin çabasına kapılmıyor muyuz? Kendine bir yer inşa etmenin birincil sebebi aramaktır. Bu ruhun ve bedenin en temel gereksinimidir.
Eğer bir gün Stoacı bir yamak ile Epiktetos’un karşılıklı konuşması olsaydı bu sohbet mutlaka Alain’in Mutlu Olma Sanatı adlı kitabında olurdu. Varlık yayınlarından Yaşar Nabi Nayır’ın çevirdiği Mutlu Olma Sanatı’na bir sahaf sepetinde rastladım. Mutluluk ile ilgili incecik bir kitap daha… Mutluluğa ulaşmanın bu kadar naif ve güzel anlatıldığı başka...
Uzun zamandır mutluluğu anlatan kitapları okumaya başladım. Böyle bir cümle kurduğumuzda nasıl? nerede o kitaplar?
