Hepimiz içimizde bir Anne Shirley taşıyoruz. Yürüdüğümüz yollar farklı sadece. Planladığımız ve arzu ettiğimiz masalların prensesi olmak istemiyoruz. Aksine Montgomery gibi onları yazmak istiyoruz. Kendi kaderimizi kendimiz inşa etmek, bazen düştüğünde o kırılgan ve naif tarafımızın da kabul görmesini istiyoruz belki de. Şimdilerde ne yaşadığını bilmiyorum. Neler hissettiğini biliyorum...
Dedemim ömrü tarlalarda, ekin ekerek geçmiş. Yörük olan nenemin masmavi gözleriyle bir aile kurmuşlar. Zor bir hayat. Pastoralya diyarı diyorum ben onların yuvasına. Her sabah beşte kalkardık. Dedem akşamdan hazırladığı sobanın içini düzenleyip yakardı. Anneannem beni yumurta toplamaya gönderirdi. Kiremit rengi evimizin ahşap merdivenlerinden hızla inerdim. Tavuğun bir tanesi...
Sumrugiller (Sternidae), yağmur kuşları takımına ait bir familyadır. Tüm dünyada yayılış gösterirler. Kıyılar ve iç sular bulundukları yerlerdir. Aniden dalış yaparak besinlerini yakalarlar. Arama motoruna yazdığım ve karşıma çıkan herhangi bir bilginin cümlesi içimde defalarca kez yankılandı. Bu kuşlar uzun yolculukları sonrası kışın tatlı su kenarlarında ve kıyılarda...
Yaşamda olduğumu kendime hatırlattığım nadir anlardan biriydi. Buradasın ve bugün bir daha asla geri gelmeyecek. Nasıl yani ? Nefret mi ediyorum şimdi? Çocukluğumdan bu yana duygusal farkındalığımın beni ve beynimi ele geçirdiği zamanlar işte bu görüntülerde ortaya çıkardı. Yaşamın belirsiz ve durgun yanlarını bilmek isterdim. Geleceği görmek adına yaptığım...
Kendimi düşünüyorum. Kendimden başka düşünecek çok şeyim var. Ama önceliğim yine içsel hüzünlerim.. Bu sefer çok uzak yere doğru süzülmeye başlıyorum. Anka kuşu kostümünü giymişim de dokunulmazlığımı ilan ederek gidiyorum üstelik. Eleanor gibi korkuyorum ben de. Mucize beklemeyi de severim. Gözlerim, ellerim, bazen kaygısız gibi duran şiirlerim, çantama koyup...
Peki ya ev? Ev de farklı tür insanların, birbirine asla benzemeyenlerin oluşturduğu bir topluluk mudur? Ev fikri üzerine düşünmemi sağlayan birkaç film ve kitap önerisiyle başlamak istiyorum. İlki, hadi yeniden soluklan bir Toskana havası al diye yeniden izlediğim Under The Tuscan Sun filmi. Klasik Amerikan edebiyatında karşımıza çıkan "kendini...
Conatus bana sesleniyor: "Sihirli bir şeyler yaşayacaksın" Nedir o sihir be? Dur ,şimdi kafamı karıştırma. Bu güzel piknik bölgesinde yetişkinler gibi hareket halinde olacağım. Bir şeyler yapmam lazım. Ama yapamıyorum. Çocuksun sen, git top oyna. Hadi git bak şu çeşmeden su doldur. Elimde su şişesi, çeşme arıyorum. Çeşme ararken...
Hepimizin zaman döngüsünü bir tiyatro oyununda sergilesek şeytan bizi de yanıltmaya çalışır mı? Tüm Tanrılar birleşse de kurtarabilir mi bizi bu kötülükten? Beni tanıyor, tanımaya çalışıyor, okuyorsan içimde gizli bir Arius'un yattığını ve bir zamanlar Ortaçağ'da neoplatonist bir münzevi olduğumu da bilirsin. Nereden çıktı bu ermiş kavramı? Anadolu'nun arı...
Yaşamın tüm kaynağı ve mücadelesini düşündüğünde içinde beliren kaçış hissi kime aittir? Hangi toprağın, suyun ve ağacın sesidir? Dokunursan, ağlayacaksın. Kabuk bağlayacaksın. Büyüyeceksin, köklerinle geçmişe, dallarınla göğe yayılacaksın. Hadi gel hep birlikte bir resim çizelim. Arkanda kocaman meşe ağaçları ve Druid'lerin asaları elma ağacında asılı, porsuk ağacı sana selam...
Acılar şifrelerdir" der Byung-Chul Han, söz konusu olan toplumu anlamanın anahtarını tutarlar ellerinde. Yas dönemimde okuduğum iki kitap beni can evimden vurdu. Birisi Gamze Hakverdi'nin tezinin ana konusu olan Vulnus Kırılganlık Üzerine, ve Chul Han'ın Palyatif Toplum :Günümüzde Acı isimli bu iki yapıt, aylar sonra felaketi yaşadığımız şu günlerde...
