Kendimi düşünüyorum. Kendimden başka düşünecek çok şeyim var. Ama önceliğim yine içsel hüzünlerim.. Bu sefer çok uzak yere doğru süzülmeye başlıyorum. Anka kuşu kostümünü giymişim de dokunulmazlığımı ilan ederek gidiyorum üstelik. Eleanor gibi korkuyorum ben de. Mucize beklemeyi de severim. Gözlerim, ellerim, bazen kaygısız gibi duran şiirlerim, çantama koyup...
Peki ya ev? Ev de farklı tür insanların, birbirine asla benzemeyenlerin oluşturduğu bir topluluk mudur? Ev fikri üzerine düşünmemi sağlayan birkaç film ve kitap önerisiyle başlamak istiyorum. İlki, hadi yeniden soluklan bir Toskana havası al diye yeniden izlediğim Under The Tuscan Sun filmi. Klasik Amerikan edebiyatında karşımıza çıkan "kendini...
Conatus bana sesleniyor: "Sihirli bir şeyler yaşayacaksın" Nedir o sihir be? Dur ,şimdi kafamı karıştırma. Bu güzel piknik bölgesinde yetişkinler gibi hareket halinde olacağım. Bir şeyler yapmam lazım. Ama yapamıyorum. Çocuksun sen, git top oyna. Hadi git bak şu çeşmeden su doldur. Elimde su şişesi, çeşme arıyorum. Çeşme ararken...
Hepimizin zaman döngüsünü bir tiyatro oyununda sergilesek şeytan bizi de yanıltmaya çalışır mı? Tüm Tanrılar birleşse de kurtarabilir mi bizi bu kötülükten? Beni tanıyor, tanımaya çalışıyor, okuyorsan içimde gizli bir Arius'un yattığını ve bir zamanlar Ortaçağ'da neoplatonist bir münzevi olduğumu da bilirsin. Nereden çıktı bu ermiş kavramı? Anadolu'nun arı...
Yaşamın tüm kaynağı ve mücadelesini düşündüğünde içinde beliren kaçış hissi kime aittir? Hangi toprağın, suyun ve ağacın sesidir? Dokunursan, ağlayacaksın. Kabuk bağlayacaksın. Büyüyeceksin, köklerinle geçmişe, dallarınla göğe yayılacaksın. Hadi gel hep birlikte bir resim çizelim. Arkanda kocaman meşe ağaçları ve Druid'lerin asaları elma ağacında asılı, porsuk ağacı sana selam...
Acılar şifrelerdir" der Byung-Chul Han, söz konusu olan toplumu anlamanın anahtarını tutarlar ellerinde. Yas dönemimde okuduğum iki kitap beni can evimden vurdu. Birisi Gamze Hakverdi'nin tezinin ana konusu olan Vulnus Kırılganlık Üzerine, ve Chul Han'ın Palyatif Toplum :Günümüzde Acı isimli bu iki yapıt, aylar sonra felaketi yaşadığımız şu günlerde...
Yeni yılın ilk Spotify çalma listesinin adı "Hope" oldu. Yani Umut. Umuda dair attığım ilk adımların, bu zamana kadar umut etmekten bıktığım ver her seferinde hüsrana dönen hayallerim için yazıyorum. Belki gelecekten sık sık gelirim buralara. Bir zaman sonra yetişkin işi bir şey yap raporlarım, defter...
Gerçek bir sanat insanı mı , yoksa mutlu bir bir paylaşımcı mı bilmiyorum. Jim Haynes, birbirimize tahammül edemediğimiz şu dönemlerde kutudan çıkan sihirli bir oyuncak, fısıltılı bir tekerleme ve en sevdiğimiz şarkının biten son dakikası. Peki Jim beni neden ekledi? Uzun ve yoğun bir ders dönemini bitirdikten sonra kendime...
Kendimize bir yer seçeceğimiz zaman yaptığımız ilk eylem yürümek, beslenmek ve korunmaktır. Yabani bir doğanın içinde yürümeye benzetmiş Kıran. Çünkü kimi zaman vahşi bir hayatın içinde yürümenin çabasına kapılmıyor muyuz? Kendine bir yer inşa etmenin birincil sebebi aramaktır. Bu ruhun ve bedenin en temel gereksinimidir.
Korku ve Özlem çağında konuşabileceğim ve dinleyebileceğim birilerini aramak istedim bugün. Reklam olmadan, link vermeden ve saatlerce çetin bir konuşmanın ortasında göz deviremeyecek birilerini.
Cansever'in deyimiyle belki de soğumaya yüz tutmuş bir fincan sütlü kahve, dönüşür ellerimizde kanlı ve kırbaçlı. Bastırılmış bir greve, yırtılmış...
